Santimantal Bir Müntehir: Seymour Glass’ın İntiharının “Psikolojik Otopsi” Tekniğiyle İncelenmesi

Özet

Seymour Glass, Amerikalı yazar J. D. Salinger’ın Dokuz Öykü (1953), Yükseltin Tavan Kirişini Ustalar: Seymour Bir Giriş (1955) ve Franny ve Zooey (1961) başlıklı kitaplarında yer alan bir anti-kahramandır. Seymour Glass, henüz otuz bir yaşındayken karısı Muriel’le çıktığı Miami tatilinde kendisine ait silahla hayatına son verir ve kahramanın intiharı okurun ilgisini çekmeye hâlâ devam eder. Bu yazı, kurgusal Glass ailesinin dâhi çocuğu Seymour Glass’ın intiharını psikolojik otopsi tekniğiyle ele alarak istemli ölüm olayının anlaşılmasını amaçlamaktadır. Psikolojik otopsi tekniği, intihar veya şüpheli ölüm olarak nitelendirilen olguların aydınlatılmasında kullanılmakta ve arka planda bireyi intihara sürükleyen motivasyonun belirlenmesini hedeflemektedir.

Referanslar

1. Altınyıldız Artun, Nur ve Ali Artun. Dada Kılavuz: 1913-1923. Münih, Zürih, Berlin, Paris. İstanbul: İletişim, 2018.
2. Alvarez, A. İntihar: Kan Dökücü Tanrı. Çeviren Zuhal Çil Sarıkaya. Ankara: Öteki, 1992.
3. Caulkins, Chris G. “The Psychological Autopsy: What, Who, and Why.” The Forensic Mental Health Practitioner Vol.: 2, Issue: 1, (2019): 1-11.
4. Cevizci, Ahmet. Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma, 1999.
5. Critchley, Simon. İntihar Üzerine Notlar. Çeviren Utku Özmakas. Ankara: Pharmakon, 2016.
6. Donne, John. Biathanatos. New York: The Facsimile Text Society, 1930.
7. Geddy, Margaret Elizabeth. “Nine Stories and the Society of the Spectacle: An Exploration into the Alienation of the Individual in the Post-War Era.” Yüksek Lisans Tezi, Georgia Southern University, 2020.
8. Hume, David. “İntihar Üzerine.” Yaşamım, İntihar Üzerine, Ruhun Ölümsüzlüğü Üzerine. Çeviren Mehmet Hazar Gönüllü. İstanbul: Gamzer, 2020.
9. Kale, Şükran Gülşah, Hancı, İ. Hamit ve Demirbaş, Hatice. “Psikolojik Otopsi: Adli Alanda Çalışanlar Bu Kavramı Biliyorlar mı?.” Kriz Dergisi 27, (2019): 114-130.
10. Kulchytska, O. O. ve Baloh, E. A. “Seymour Glass: Contextual and Linguistic Identity.” Journal of Vasly Stefanyk Precarpathian National University Vol.: 2, No.: 2-3 (2015): 77-86.
11. Leenaars, Antoon A. “Edwin S. Shneidman on Suicide.” Suicidology Online 1 (2010): 5-18.
12. Minois, Georges. İntiharın Tarihi: İstemli Ölüm Karşısında Batı Toplumu. Çeviren Nermin Acar. Ankara: Dost, 2008.
13. Salinger, J. D. “16 Hapworth, 1924.” Çeviren Cem Akaş. Erişim 27.12.2021 http://www.gyayingrubu.com/cemakas/hapworthsalinger.pdf.
14. Salinger, J. D. Gönül-Çelen. Çeviren Adnan Benk. İstanbul: Cem, 1967.
15. Salinger, J. D. Dokuz Öykü. Çeviren Coşkun Yerli. İstanbul: Yapı Kredi, 2015.
16. Salinger, J. D. Franny ve Zooey. Çeviren Ömer Madra. İstanbul: Yapı Kredi, 2020.
17. Salinger, J. D. Yükseltin Tavan Kirişini Ustalar: Seymour Bir Giriş. Çeviren Sevin Okyay ve Coşkun Yerli. İstanbul: Yapı Kredi, 2011.
18. Shakespeare, W. Hamlet. Çeviren Bülent Bozkurt. İstanbul: Remzi, 2007.
19. Sheila O’Hearn, B. A. “The Development of Seymour Glass as a Figure of Hope in the Fiction of J. D. Salinger.” Yüksek Lisans Tezi, McMaster University, 1982.
20. Shields, David ve Salerno, Shane. Salinger. Çeviren Ekin Can Göksoy. İstanbul: Pegasus, 2020.
21. Shneidman, Edwin S. “The Psychological Autopsy.” Suicide and Life-Threatening Behavior, Vol.: 11, Issue: 4, Winter (1981): 323-337.
22. Slawenski, Kenneth. Üzüntü, Muz Kabuğu ve J. D. Salinger. Çeviren Hülda Öklem Süloş. İstanbul: Sel, 2010.
23. Tekmen, Ayşe Nur. “Japon Şiiri Haiku ve Türk Edebiyatındaki Yansıması.” Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi 17, 1 (2010): 149-157.
24. Wallace, David Foster. Bu Su: Yaşama Uğraşına Dair Bir Yol Haritası. Çeviren Derin İnce. İstanbul: Siren, 2016.