“Adımlar Arasında: Doğa, Düşünce ve Varoluş” başlıklı bu kısa denemede, insanın doğayla ve kendi iç dünyasıyla olan derin bağını yürüyüş metaforu üzerinden inceleyeceğiz. Böyle bir inceleme yürüme kadar durmanın, belirli ölçüde bizi engelleyen etmenlerden izole olup diğer bir deyişle durmanın durma olduğunu fark edebileceğimiz bir zeminde yürümek ve aynı zamanda durma esnasında görmekte olduklarımız hakkında düşünmeyi de gerektirir. Bu düşünme arayışı açısından en dikkat çekici sanat eserlerinden birisi, Caspar David Friedrich’in ünlü eseri “Der Wanderer über dem Nebelmeer”dır. Friedrich’in ünlü eseri “Der Wanderer über dem Nebelmeer” üzerine düşünürken yalnız bir adamın doğa karşısındaki duruşunu ve bu duruşun bizim iç dünyamızla nasıl paralellik gösterdiğini gözlemleriz. Yürüyüş, burada hem fiziksel hem de zihinsel bir yolculuk olarak ele alınmakta ve doğada atılan her adım, bizleri kendimiz ve çevremizle yeniden bağlantı kurmaya davet etmektedir. Bu süreçte, insanın varoluşsal arayışı ve doğa ile içsel dünyası arasındaki etkileşim vurgulanmaktadır.
